Space Heavy อัลบั้มล่าสุดจาก King Krule ภายใต้สังกัด XL Recordings และ Matador Records บนความยาวจำนวน 15 เพลงที่เขาใช้เวลาเขียนร่วม 4 ปีเต็มกับคอนเซปต์ที่มีความ Universal เกี่ยวกับอารมณ์และตัวตนสองขั้วตรงข้ามที่อาจทำให้ผู้ฟังได้ย้อนกลับไปสำรวจไทม์ไลน์ชีวิตหรือพื้นที่หัวใจที่เหว้าแหว่ง โดยความหลากหลายทางภาคดนตรีก็ยังคอยปลอบโยนเราในโมงยามที่เศร้าหมองเช่นเคย
อาร์ชี มาร์แชลล์ (Archy Marshall) หรือที่เรารู้จักกันในชื่อ King Krule เขาคือศิลปินหนุ่มชาวอังกฤษวัย 28 ปี ผู้มีเอกลักษณ์เฉพาะตัวทั้งสไตล์การร้อง เนื้อหาดั่งบทกวี และไดนามิกเพลงที่ผ่านการคิดมาอย่างถี่ถ้วน ดนตรีของอาร์ชีถูกนิยามอย่างรวม ๆ ว่าเป็นแนว “บลูเวฟ” (Bluewave) อันผสมผสานบลูส์ แจ๊สร็อก และทริปฮอปที่หากลองอธิบายออกมาเป็นภาพ เราก็จะนึกถึงผลงานศิลปะยุคคลาสสิคของ ‘มาร์ค รอทโก’ (Mark Rothko) โดยจับกับบรรยากาศสุดอ้างว้างของ ‘เอ็ดเวิร์ด ฮอปเปอร์’ (Edward Hopper) จนได้ท่วงทำนองที่เต็มไปด้วยอารมณ์ มนต์เสน่ห์ และความลึกลับ
ซึ่งผลงานก่อนหน้าอย่าง ‘6 Feet Beneath the Moon’ (2013), ‘The Ooz’ (2018) และ ‘Man Alive!’ (2020) ส่วนตัวนับว่าเข้มข้น บ้างก็เกรี้ยวกราดกว่ามากเมื่อเทียบกับอัลบั้มชุดนี้ ทว่าเขายังสนุกสนานไปกับการทดลองอะไรใหม่ ๆ รวมถึงการเสาะหาเสียงที่แปลกประหลาด จากอุปกรณ์เพียงไม่กี่ชิ้นในมือ ‘Space Heavy’ (2023) จึงเป็นผลงานที่เราคิดว่ามีความพิเศษในด้านความรู้สึกและประสบการณ์ร่วมจากบทบันทึกของอาร์ชีที่เล่าตั้งแต่การเดินทางไปกลับ ลอนดอน-ลิเวอร์พูล เพื่อหลีกหนีความวุ่นวายปนสับสนขณะแต่งเพลงขึ้น กระทั่งการตัดสินใจย้ายมาอาศัยอยู่ในชนบทอันเงียบสงบกับครอบครัว แล้วถ่ายทอดเรื่องราวที่สะท้อนช่องว่างระหว่างจิตใจและความคิดที่ผกผันไปตามช่วงอายุ ประหนึ่งเฝ้าดูเขาเติบโตอย่างช้า ๆ
‘Filmsier’ เปิดด้วยเสียงซินธ์อะนาล็อกที่ดึงเข้าทางคอร์ดกีตาร์ โดยละเลียดเบสกลองไปอย่างเรียบง่าย สลับการขับซาวด์พร่า ๆ ช่วงใกล้เอาท์โทร ก่อนแทร็ก ‘Pink Shell’ จะประเดิมเบสไลน์นำร่องและการเคาะซิงเกิลโน๊ต 16 ครั้งที่พอขึ้นแซ็กโซโฟนมาก็ตัดความหนาทึบไปได้ทันที แถมเพลงนี้ยังมีซีนเท่ ๆ ในนาทีที่ 1.34 – 1.56 ที่แทรกเครื่องดนตรีชิ้นอื่นอย่างเต็มเม็ดเต็มหน่วยกับท่อนเบรคดาวน์ที่เหย้าแหย่เป็นระยะ ตามด้วย ‘Seaforth’ เพลงจังหวะอัพบีทคู่กีตาร์ฟุ้งฝันที่ส่งให้มู้ดแอนด์โทนของอัลบั้มอบอุ่นราวสัมผัสไอร้อนจากคลื่นทะเล ประกอบกับเสียงนกนางนวลที่ทิ้งทวนไว้อย่างกลมกล่อม
ถัดมาเป็นสามเพลงโปรดของเราอย่าง ‘That Is My Life, That Is Yours’ ที่เสิร์ฟเมโลดี้เหงา ๆ คลอซาวด์แอมเบียนต์ และลูกกรูฟกลิ่นอายแจ๊สซี่ที่ตบแซ็กโซโฟนแบบเอาตาย โดยแอบใส่กิมมิคเล็ก ๆ ในริฟฟ์กีตาร์ชวนเคว้ง, ‘Tortoise Of Independency’ บัลลาดหนึ่งเดียวที่ดำเนินสตอรี่ผ่านกีตาร์คล้ายการเล่านิทานด้วยเสียงร้องเจือเครื่องเป่าสุดนุ่มนวล และ ‘Empty Stomach Space Cadet’ กับซาวด์อิเล็กทรอนิกพ่วงเอฟเฟค Echo ที่ดีไซน์บีทและลูกเล่นได้ครบรส จนรู้สึกว่าสองนาทีมันน้อยไปนิด แต่ในส่วนของทรานสิชั่นระหว่างเพลงถือว่ายอดเยี่ยมฟังเพลิน
ต่อกันที่ ‘Filmsy’ ไตเติลแทร็กที่เปรียบเสมือนบทถัดไปท่ามกลางเสียงบรรเลงแทรกไวโอลิน ก่อนเขาจะพาเราแหวกม่านหมอกขมุกขมัวสู่ ‘Hamburgerphobia’ เพลงที่ยกระดับดนตรีทั้งแพทเทิร์นเบส ริทึ่มกลองที่แซมลูกกรูฟแบบ Acid-Jazz และสำเนียงกีตาร์สไตล์การาจกับเสียงบ่นพึมพำไม่ปลอดภัย ซึ่งในเพลง ‘From The Swamp’ ทางคอร์ดโพรเกรสชั่นของเขาก็จะมีความร่วมสมัยชนิดที่ไม่ค่อยได้พบเจอจากผลงานชุดเก่าสักเท่าไหร่ หรืออย่างท่อน “Because if it’s from the swamp, then back it goes” อาร์ชีก็ได้ซุกซ่อนดีเทลผ่านซาวด์ที่เหมือนกรอเทปย้อนกลับไว้ เจ๋งมาก อีกแทร็กที่เราชื่นชอบรองลงมาคือ ‘Seagirl’ กับดนตรีดรอปดาวน์แบบ slow-pacing และไฮไลต์จากศิลปินสาว ‘Raveena Aurora’ ที่ไม่ว่าใครก็ตกหลุมรักน้ำเสียงดุจสรวงสวรรค์อันเป็นธรรมชาติของเธอ
และในช่วงครึ่งหลังของอัลบั้ม ‘Our Vacuum’ ก็กลับมาฝากเมโลดี้ในทำนองสุดเรียบง่ายพร้อมกีตาร์หนึ่งตัวจบ ก่อนเพลง ‘Space Heavy’ จะเค้นเสียงตะโกนจากก้นบึ้งเพื่อระบายความรู้สึกอันหุนหันและหนักอึ้งตามชื่อ แน่นอนว่าชายคนนี้ทำให้เราหรือเหล่าผู้ฟังสายเทคนิคเผลอ “ว้าว” อีกครั้งด้วยแทร็ก ‘When Vanishing’ กับเลเยอร์เสียงที่ไม่ค่อยคุ้นชินแต่ดีมาก ๆ ในแง่ของการสร้างซาวด์จาก Modular พร้อมการบรรเลงเพลงผ่านเครื่องสายและเครื่องเป่าที่สะท้อนอย่างก้องกังวาน หรือสองเพลงสุดท้ายอย่าง ‘If Only It Was Warmth’ และ ‘Wednesday Overcast’ ก็ทำหน้าที่ไฟนอลแทร็กได้อย่างสมบูรณ์แบบสำหรับผลงานที่คุ้มค้าแก่การฟังไม่มากก็น้อย
แบม นักเขียนน้องเล็กที่ชอบอ่านหนังสือและฟังเพลงในเวลาเดียวกัน อดีตเพจ Listenist